4 godziny po seansie a moja podświadomość nadal próbuje mnie przekonać że ten film mi się nie podobał. Nawet niechcący zamknęła mi się karata gdy pisałem komentarz i zaczynam od nowa. Nic z tego. Bawiłem się przednio. Może to debilizm, ale jeżeli spojrzeć na "Najeźdźców z Marsa" przez pryzmat oryginału z 1953, jestem pełen podziwu dla Hoopera jak zdołał zaadaptować taką historię w latach 80 pozostając wierny oryginałowi.
Całość to kino familijne. Niech nie zmyli was nazwisko reżysera. Klimatycznie bliżej "Explorers" niż horrorowi. Trochę mnie to zdziwiło. Kompozytorów też, bo muzyka (mimo że niezła) w ogóle nie pasuje do filmu. Jeżeli jednak oglądać ten kicz z dystansem, gwarantuję sporo śmiechu. Akcja przez cały czas prze do przodu. Wystarczy tylko patrzeć z perspektywy 15latka. Nie wszyscy to potrafią, ale ja na szczęście tak.
Jeżeli to was nie przekonuje, warto zerknąć na obsadę. Znajdziemy w niej 3 upadłe gwiazdy lat 70, które dekadę później grały w czym popadnie. Louise Fletcher, Karen Black i Timothy Bottoms mają co prawda pokaźną filmografię, ale tylko tutaj zobaczymy ich wszystkich na raz. I to w niecodziennych sytuacjach (słodzik, żaba).
Polecam. Warto zaznajomić się wcześniej z pierwowzorem.